Wydany dwa lata temu debiut tych młodych Niemców zrobił na mnie dobre wrażenie. Oczywiście daleki byłem od zachwytów jednak słuchało sie "Men or Machines" naprawdę sympatycznie. Tym razem w przypadku dwójki mam podobnie. Wszystko jest na wysokim poziomie zarówno jeśli chodzi o umiejętności techniczne jak i kompozytorskie. Utwory są bardzo melodyjne, urozmaicone, jest sporo zmian tempa, refreny zostają na długo w głowie, a brzmienie jest bardzo selektywne. Jednak coś mi cały czas przeszkadza by piać z zachwytu nad tym krążkiem. Żebyście mnie źle nie zrozumieli to jest to bardzo dobry krążek, lepszy od debiutu i jeden z lepszych heavy metalowych materiałów wydanych w tym roku. Gdyby jednak poprawić kilka szczegółów mógłby być znakomity. A jakie są te szczegóły? No właśnie tak do końca sam nie jestem pewien. Brakuje mi na pewno agresji. Tak wiem, że to heavy metal i nie chodzi w nim o masakrowanie słuchacza, jednak trochę więcej mocy na gitarach mogłoby im wyjść na dobre. Kolejny, lekko mnie irytujący szczegół to głos wokalisty. Stephan 'Heiko" Dietrich śpiewa dobrze technicznie, jednak bardzo wysoko i czasem nieznośnie delikatnie. To już nawet dziewczyny z recenzowanych tutaj Ruthless Steel czy Evil-Lyn śpiewają bardziej męsko i agresywnie. Mimo wszystko dla zwolenników takiego śpiewanie "pod Kiske" wokal będzie ogromnym plusem, bo koniec końców pasuje do tego grania. Ja jednak wolę bardziej męskie operowanie strunami głosowymi w tym gatunku, więc musiałem trochę pomarudzić. Płyta jako całość wchodzi jednak bez popity, a takie hiciory jak tytułowy "Beneath...", mój ulubiony "Eden lies in Ruins" czy "From Outer Space", do którego tygrysy nakręciły teledysk pozostają z człowiekiem na długo. Zresztą pozostałe też nie odstają. Bardzo równy, przebojowy album pokazujący, że Alpha Tiger jest na fali wznoszącej. Dla fanów Heavy w stylu lat '80 zdecydowanie zakup obowiązkowy.
5/6
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz